Pod okiem św. Katarzyny

80-letnia działalność Chóru Mieszanego Parafii św. Katarzyny w Czechowicach-Dziedzicach była ściśle związana z sytuacją społeczną i polityczną oraz religijną mieszkańców miasta. W okresie, gdy Polska nie istniała, a jej ziemie znalazły się w granicach obcych państw, pieśń stała się orężem w walce o wolność. Już w niepodległej Polsce była wyrazem miłości do odzyskanej ojczyzny.

Nową rolę pieśni określano w ten sposób: „teraz nie budzić już ducha polskiego mamy, ale nieść ludowi ideały nasze, ukochanie piękna i pieśni, wpływać na uszlachetnienie ludu i młodzieży”(„Śpiewak Śląski, nr 12, 1922). Pieśń łączyła, uczyła miłości do Ojczyzny i wszystkich ludzi, pomagała w życiu, wywoływała wszystkie odcienie uczuć. Spełniała również ważną rolę integracyjną. Wielu ówczesnych księży rozumiało rolę pieśni w życiu narodowym i religijnym, dlatego też udzielali wsparcia organizatorom chórów kościelnych, bo były one najbardziej masową formą tworzenia kultury muzycznej.

Nic więc dziwnego, że w roku 1934 przy Parafii św. Katarzyny w Czechowicach został zawiązany Chór Mieszany. Jego powstanie nie trafiło w muzyczną pustkę, gdyż od 1932 roku działał przy Szkole Publicznej Powszechnej nr 1 Chór Mieszany I Koła Macierzy Szkolnej Śląska Cieszyńskiego. Założycielem i dyrygentem chóru kościelnego był Józef Borgieł, członek działającego w parafii Stowarzyszenia  Młodzieży  Polskiej,  Męskiej.  Bazą  powstającego  chóru  stali  się członkowie, czyli druhowie tego Stowarzyszenia, zaś jego opiekunem był ks. Marian Majewski.

O powstaniu chóru informuje zapis dokonany w księdze protokołów w dniu 30 grudnia 1934, a będący sprawozdaniem z Walnego Zebrania  Stowarzyszenia.  W  części  protokołu  zawierającego  sprawozdanie  z  rocznej  działalności,  zapisano, że chór powstał 15 lutego. Jednak w pozostałej części protokołu pojawia się dzień 18 lutego. Dziś już trudno dociec, która z tych dat jest prawdziwa. Do chóru wstąpiły także dziewczęta, członkinie działającej w parafii Kongregacji Mariańskiej.

Pierwszy występ chóru miał miejsce 18 marca 1934 roku w miejscowym kościele, w czasie uroczystości ku czci św. Józefa, patrona młodzieży-„w niedzielę rano wyruszyła młodzież ze sztandarami na ranne nabożeństwo, które odprawił ks. dziekan protektor Stowarzyszenia Jan Barabasz, a w czasie nabożeństwa kościelny chór po raz pierwszy przy dźwiękach organów pod przewodnictwem druha Józefa Borgła odśpiewał udanie kilka pieśni”(Protokół Stowarzyszenia, marzec 1934). Chór liczył ponad 50 członków i śpiewał różne pieśni kościelne oraz narodowe. Uświetniał swymi występami uroczystości kościelne, imprezy organizowane przez Stowarzyszenie, uroczyste akademie itd.

Z czasem występom chóru towarzyszyła orkiestra. Od 1937 roku chór dostał się pod opiekę Akcji Katolickiej i cieszył się szczególnym wsparciem ówczesnego proboszcza ks. Jana Barabasza. Wraz z wybuchem II Wojny Światowej w 1939 roku działalność chóru zamarła. Krótko po zakończeniu działań wojennych w 1945 roku Józef Borgieł zaczął zabiegać o reaktywację chóru.  Dzięki  wsparciu  ówczesnego administratora Parafii ks. prof. Józefa Skudrzyka osiągnął ten cel. Próby chóru rozpoczęły się w sierpniu. Jego  trzon  stanowili  przedwojenni chórzyści. Przybyło również wielu młodych ludzi, którzy na próby chóru przychodzili z  odległych części parafii, pokonując  po kilka kilometrów. W pierwsze święta Bożego Narodzenia po wojnie chór odśpiewał kolędy w swoim kościele. W następnych latach występował na wszystkich uroczystościach kościelnych, przeważnie z towarzyszeniem organów lub orkiestry. Repertuar chóru to: pieśni, kolędy, msze polskie i łacińskie. Obok utworów o treści religijnej pojawiły się pieśni o wydźwięku narodowym jak np. fragmenty oper Stanisława Moniuszki. Chór reprezentował wysoki poziom, stąd zapraszano go do okolicznych miejscowości, gdzie swymi występami uświetniał lokalne uroczystości.

Rozwój i sukcesy chóru w latach 50 i 60 XX wieku były możliwe dzięki życzliwej opiece proboszcza ks. Juliusza Pustelnika. Okres późniejszy to powolne ograniczanie jego działalności. Przyczynami tego zjawiska było m.in.: odchodzenie starszych chórzystów, którzy nie byli w stanie podołać obowiązkom; odpływ młodych, których bardziej interesowała nowoczesna muzyka; nieprzychylna postawa władz, które prowadziły systematyczną ateizację społeczeństwa. Działalność chóru ponownie rozkwitła dzięki proboszczowi ks. Rudolfowi Jeziorskiemu. Za jego staraniem w 1979 roku dyrygentem zostaje Marcin Wilczek,
a następnie Krystyna Borgieł i na krótko Dorota Pollak. Od 2005 roku opiekę nad chórem sprawuje proboszcz ks. Andrzej Zelek do roku 2017, następnie nowy administrator parafii - ks. Piotr Pietrasina, zaś od 2008 roku dyryguje nim Agnieszka Gregorczyk-Sinkowska.

Chór  ubogaca  różne  uroczystości  parafialne  i  dekanalne  w  poszczególne  okresy  Roku  Kościelnego oraz miejskie i powiatowe.
W ostatnim czasie uczestniczył w spotkaniach śpiewaczych i przeglądach chórów w Cieszynie, Mazańcowicach, Łodygowicach, Bielsku-Białej, Orłowej-Lutyni. Chór  został  wyróżniony  Złotą  Odznaką  Honorową za Zasługi  dla  Województwa Śląskiego(2009). W 2014 podczas noworocznego spotkania ludzi kultury powiatu bielskiego z okazji 80-lecia działalności zostało mu przyznane przez Starostę i Przewodniczącego Rady Powiatu Bielskiego specjalne wyróżnienie.

Chór  Parafii  św. Katarzyny  składający  się  obecnie  z  29  osób  jest  członkiem  Polskiego  Związku  Chórów  i  Orkiestr,  Oddział w Bielsku-Białej , a chętnych, by „śpiewać od serca do ucha”serdecznie zaprasza w swoje szeregi.

                                                          Opracowanie:              Barbara Pająk, Edward Szpoczek